"Pasja jest jak miłość, jak miłość to ponad życie"

 Jak widzicie na górze, post będzie o mojej pasji, która pojawiła się jak byłam jeszcze dzieckiem. Mianowicie jest to żużel. Nie wszyscy lubią ten sport bo dla nie których to tylko głupia jazda w kółko i widzą jakiś czterech gości ubranych w kaski i jeżdżących w lewo przez 4 razy. Dla mnie natomiast jest to już nie pasja lecz część mojego życia. Co niedzielę podczas sezonu zjawiam się na stadionie i kibicuje mojej drużynie. Emocje, adrenalina, zapach spalonego metanolu, radość po zwycięstwie oraz smutek po przegranej. Podczas kibicowania możesz wyładować się i pokrzyczeć sobie z innymi. Mimo, że ty siedzisz na trybunie a oni jadą tam i ryzykują swoje życie to ty odczuwasz takie same emocje. Ten moment gdy taśma podnosi się ku górze a tobie staje serce na ułamek sekundy jest nie do opisania. Jest to coś pięknego. Tego nie poczujesz siedząc przed telewizorem. Na żużel trzeba pójść, na stadion ale nie po to żeby głównie wypić piwo czy zjeść słonecznik, w to trzeba się wczuć, w ten cały doping, być ze swoją drużyną duchem sercem oraz całym ciałem. Nie obrażam tych co żużla nie lubią bo mają prawo. Inni wolą siatkówkę, piłkę ręczna, nożną ale inni również nie powinni tak samo obrażać mojego hobby, mojego zainteresowania, mojego sensu życia.